SON GÜLEN
Muhtemelen geç anlıyordur..!
Kütle ve çekim yasası.Her an her yerde.Sır devrede
Sevgi,huzur,mutluluk,sağlık ve hatta kariyer
Bir ayna
Örnek vermek gerekirse ;
Sorumluluklarımı bilen,başarılı,sevilen ve sayılan muhasebe md’ürüydüm.Çalışıyordum mütevelli heyet ile.Toplantılarımda şiirsel ya da fıkrasal olarak konuşurdum.Böyle daha iyi anlıyorlardı hesap işlerini.Bu bir stratejiydi benim için.Onlar keyiflenirdi tabiki benide.
Bir gün içimizden birinin,idari amirimizin yani 3 imzadan 1’inin tayini çıkmıştı…Düşündüm…Gelecek olan nasıl bir kişiydi..?
Daha önceden bir saat kadar valilikte bir toplantıda görüşmüştüm.Masada oturmuş,elinde yüz cm.tahta cetvel ile karşısındaki televizyona uzaktan kumandamış gibi kanal değiştiriyordu.Tam olarak ne ile ilgilendiğini ”anlamamış” olduğunun farkındaydım.
Ve
Geldi…
Yine bir perşembe günü.Mütevelli heyet toplandı.Saat 18.00 ile 20.00 arasında.Sonuç değerlendirmesi ”Kimlere yardım yapılacak..?”
Kibar bir havada yine şiirsel,fıkrasal konuşmalar ile.Hem konuşuyor hem izliyordum.İdari amirimizin elinde yine o yüz cm.lik cetvel,boş boş gözlerle odanın her yerine göz gezdirmesi,arada sırada cetveli bu defa televizyon yerine avcunun içine içine hafif hafif dokundurmaları.Hala kafası başka yerde.Meşgul.Nerede ve kimlelerle olduğunu izlercesine.
Bana göre bir yürek çekimi gerekiyordu.Toplantı konumuz hayati,yardımlar gidecek,yerine bir an önce ulaşmalıydı.Birden bir kağıt parçasına kısa bir not yazdım ” Bana bir iyilik yaparmısınız..?”…Uzattım idari amirin eline verdim.Okudu. Elbette der gibi başını salladı.Hayır,hayır sırf kibarlık olsun diye öyle yapıyordu.Aklında binbir türlü düşünce.Bir kağıt parçasına tekrar yazdım ” Sakın unutmayınız..!”…Uzattım okudu.Kahkahalarla güldü.Bu defa anladı.Tıpkı ben gibi sırtından ter çıkana kadar çalışacak.Bu gün var yarın belirsiz,bir heves ile.
İşte mizahımla meramımı anlatmayı bir kez daha başarmıştım.İşe yaramıştı.İyi bir ekipiz artık.
İnsan düşüncelerinde ne düşünürse kendine.
Yani son gülen iyi güler
Yani dönüşüm muhteşem
Yani Fettah Can’ın şarkısında söylediği gibi
”Hayatı yaşayarak öğrendim / ölüme gidip hayatın değerini / acı çekerek sevginin kıymetini / özleyerek sabretmeyi / ağladıkça gülmenin değerini öğrendim…”
Yani gülme komşuna gelir başına..!
Yani birlikte yaşamak..İşte aşk …
Hepmiz biliyoruz ki ; birlikte yaşamak o kadarda kolay değil.Kavgalar,ağlaşmalar,esip savurmalar,küsmeler,dırdırlar,kapıları çarpmalar ve tabiki ayrılmalar.
Sadece sevmek,sevilmek birlikte derin ihtiyaç.Güçlü yanlarımızı keşfetmek,ayaklarımızı yere sağlam basmak,onaylamak,yardımlaşmak,sohbet etmek.Almak ile vermek arasında bir denge.El ele,kol kola birlikte.
Mükemmel insan yok.Empati sözcüğü bir süredir pek moda.Özetle ”kendimizi bir başkasının yerine koyma”.Bilirim beceri doğuştan değil,öğrenilmesi gerekir.
İnsan neyi verebilir..?
Soruda pek çok ipucu. Hiç kimse bizimle birlikte olduğu için bizi sevmek ya da saymak zorunda değil.Sevgi ve saygı kazanılması gerekir.En önemli şey iletişimin niteliği.Kurabilirsek o kadar değerli,büyük sorunları göğüslemek durumunda olsak bile.
Düşünün
Ne gözlemlediniz..?
Kimbilir nerelerde gezdiniz..?
Odaklanın,anlamaya çalışın
duygu / düşünce / yaşantı
insan paylaşır / takdir ettiklerini görmek ister
ne diye zihin okumak..?
Tanıyınız
Çözüm üretmek mümkün,işim çok yoğun birde ev işleri
olsun
Ben hayatta en çok babamı,annemi sevdim
Hissederlerdi,bizlerle gelişirlerdi
Ha düştü,ha düşecek…!
Nasıl koşarsam arkalarından…
Oynayın rüzgarda kol ve bacaklarınızı açarak
Bir yavaş bir hızlı
Toplam puan 1..2..3..4
Örnek test sonucu
Bizi biz yapanlar
Yorum
Foto,foto
Kültür , Sanat
Bugünün şartlarında
Hepbirlİkte beyin fırtınası en az 15 dakika….//….Selam ve Saygılarımla
