Çok yoruldum biraz kafa izni iyi gelir düşüncesiyle izne ayrıldım.Ne gariptir hala ayrıldığım yerdeyim! 🙂 Mümkün değil evde dinlenmek, hayat tamamen tersine akıyor, kahvaltını kendin hazırlıyosun, yemeği sen yapıyosun, çayını getiren yok, su içmek için ayağa kalmak zorundasın, evde olman dolayısıyla tozların uçuşmasını beklemeden temizliğini yapacaksın zor yani bildiğiniz gibi değil yada bildiğiniz gibi de bana göre değil.:) Ah bilemedim kadrini, kıymetini 2121111 lerin, 2128811 lerin, mesai arkadaşlarımın 🙂 Ev aptallaştırıyor insanı, bütün gün hanım kadına programlar; sabahtan başlıyoruz yemek yapmaya artık yemekten tiksiniyosun daha sonra doktorlar, e tabi o kadar yedikten sonra normal de geliyor 🙂 ben doktorların yanındaki kadınları izliyorum, eğlenceli oluyor, konudan o kadar uzaklar ki saçmalıyorlar prompter dan okumadıkları zamanlar, zannederim onlar olmayınca izlenmicek sanıyorlar ama bilmiyorlar ki bizler Bilecik te yaşıyoruz, mecburuz bişiler bilmeye, Allah korusun hızla getirildiğin acil servisten aynı hızla rengi değişmiş bir araçla salınıverirsin hayata. İşte o zaman hiçbir engelin kalmaz, kuşları dinlemez, anlarsın! neden, niçin,nasıllar da kalmaz herşeyi görür, bilirsin. Duyarsın sürekli uğultular halinde vadesi gelmişleri, kimsenin hatırına gelmez kaleş mermisi başına isabet edip de hayatta olan, onun da vadesi gelmemiştir zaten, biz böyleyiz, asla daha fazlasını, daha iyisini talep edemeyiz bir de üstüne daha ne yapsınlar denir. Bir kere üzerlerindeki o teknik eleman görüntüsünden sıyrılıp, doktor gömleklerini giysinler, hepimiz biliriz doktorun odasına girersin, bilgisayar başından bile kalkmaz birde neyin var? derler bir kere biz sizinle ne vakit bu kadar samimi olduk biayağa kalkın merhaba ben doktorunuz atıyorum Kemalettin deyin, nasılsınız deyin, neyin var demeyin ben zaten nasılsınız dediğinizde doktor bey son günlerde diye başlayan cümlelerle devam edicem ben hastayım ya ilgiye ihtiyacım var, bırakın bilgisayar işlerini kapının önüne çıkardığınız sekreterleriniz yapsın, artık oldum demeyin mesela, kendinizi güncelleyin, tıp her geçen gün ilerliyor, siz, aynı yerdesiniz! Eczaneler bile sizleri çözmüşler, stok çalışmalarını ona göre yapıyorlar, varın siz düşünün gayrı.
En son evlendirme programlarıyla kapatıyoruz günü, hepsiyle akraba oldum, İhsan Abi evlenemedi, Yusuf u nişanladık Allah ın izniyle, Sadık gene beğenmedi talibini, Racon Adnan Abi bir sonraki sezona kaldı, Farkındaysanız hiç birinin soyadı yok, gerekte yok zaten öyle abla, abi, amca devam ediyoruz ama diğer taraftan Yusuf un tahtakalede dükkanı olduğunu, Sadık ın hara sı olduğunu biliyoruz aa Kemal abimin de evleri, arabası, restoranı var, he birde hepimiz eğitimsiziz ama Lütfen! En azından! Bir lise diploması arıyoruz. Bu ne ISO Belgen mi var. İnsan maksadını bu kadar belli etmez ki sorarlar adama sigorta yapıyor musunuz? diye 🙂
Benden de anlaşılacağı üzere evde durmak, biakıl durması, bisersemlik yapıyo, bidepresif, bisevimsiz bişi olup çıkıyosun. Normalde nasıldın derseniz bu denli çirkefleşmiyordum, kavga etmeyi öğrendim be! Olayı anlatmaya çalışmak filan hepsi hikaye olmuş, direk çamura yatıyosun. Eskiden kızardım ben keyiften çalışıyorum, paraya ihtiyacım yok diyenlere; bırakın da ihtiyacı olanlar çalışsın derdim ama çalışın! Keyiften çalışın! Sıkıntıdan çalışın! Çalışın ama.
Kendinize benim gibi davranmayın. Netice de sizinki de can 🙂 🙂
